KENDİNE YOLCULUK

Yok olmanın yada olmamanın bir yoluydu belki de hissetmemek, hissettirmemek yada kendine, hissetsen bile itiraf etmemek.
Kendi hayatından gitmenin, onların hayatından gitmenin, sızılarından gitmenin bir yoluydu.
Pek çok yol varken bu belki de en kolayıydı; saklamak saklanmak demekti birazda.
Biraz orada biraz burada olmak, yollara düşmek, yolculuklara çıkmak, saklanmanın yegane yöntemi olmalıydı.
Oldu da! Yordu mu bilmiyorum.
Bağlanmaktan kaçmanın en güzel yolu, hiç aynı yerde kalmamaktı sanki.
Ama yaradılışı aşk olan insan nasıl kaçabilirdi bağlılıklarından?
Dünya üzerindeki her güzel şeye aşkla bağlanan kişi nasıl uzaklaşabilirdi aşkından ve alışkanlıklarından!
Uzaklaşamadı da. Vardığı yer yine kendi yakınlarıydı.
Uzaklaşıyorum derken yine kendine döndü aslında, hep kendinde verdi molalarını.
Kendinde durdu dinlendi yoruldukça.
Anladı ki hiç kimseye sığınmamıştı yolculukları boyunca, yardım da istemedi.
Hep başının çaresine bakan yeşil gözlü bir muammaydı aynaya baktığında gördüğü.
Tekrar yolunu bulmak için hep kendi kalbinin kırıntılarını bıraktı ardında, zamanı geldiğinde aynı patikadan geri dönecekti çünkü evine.
Sihirli bir masal kahramanı, ağzından alevler saçan bir ejderha, biraz pamuk prenses olmasaydı nasıl katlanılabilir bir hal alırdı ki yolculukları.
Sarı saçlı masal prensesi olmasaydı nasıl katlanabilirdi kendine.
Başka bir yolunu bulamadı gerçek dünyanın bir parçası olmanın ve ona boyun eğmemenin.
Bir masal kahramanı olmasaydı nasıl inanabilirdi ki mutlu sonlara.
Bitti.
(ELİF OĞUZ 2012)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

 Sana yazmak istedim. Uzun zamandır düşünüyorum sana yazmayı ama bir türlü fırsat yaratamamıştım. Fırsat derken şu anda da yatağımda öylece uzanıyprum, aslında çok da çaba harcamadım. Hani fırsat yaratmak çaba gerektirir ya. Ya da belki ruhumda bir boşluk bu kadar ayyuka çıkmamıştı yirmi senedir.  Seni çok özledim. İlişkiler hakkında ne zaman kiminle böyle biraz entellektüel biraz flört birazda bilmişlik kokan sohbetlere girsem, hep sen geliyorsun aklıma. Anlattığım sen oluyorsun ne senin haberin var ne onların. Ter kokusu diyorum,, sokacaksın burnunu kolunun altına, al sana dünyanın en şefkatli en narin en güven veren yeri burası işte. Aşık olduğunun ter konusu burnuna yuva gibi kokar diyorum, pek de anladıkları yok...  Sana sarılmaya aşık olmuştum ben biliyor musun. Fırında tavuk yapmıştın bana. Sonra öyle yarım yarım cümleler kurduk çekingen düşlerimizde belki kendimizce bir dünya kurduk.  Uyusak olmaz,  uyku kendine düşman. Rüya gerçek dünya sanki elden ne g...
Devamı

EN SEVDİĞİNİ ACITIRMIŞ İNSAN

En sevdiğini acıtırmış insan hiç usanmadan, En sevdiğine geçermiş nazı, En sevdiğine dönermiş sırtını acımadan.. Yaralarını, yapraklarını dökermiş sonbaharda onun kucağına sanki hiç terkedilmeyecekmiş gibi tüm sırlarını tüm varlığını emanet edermiş sevdiğine.. Ama yaşam sırtımızdan geçinmeye devam etmekte. Tüm değerli anıları döküyor eteklerinden birer birer, tüm yaşananları sokuyor gözüne sırası geldikçe.. Herkes var herkes burada sanki, bir gölge gibi etrafında dolanmakta, sırtından vurmakta.. En sevdiğini bile kandırıyormuş zaman. aklını çeliyor, kalbine giriyormuş sevdiğinin, ve böylece en sevdiğini acıtıyor insan hiç usanmadan.. oysa ben güzel güllerle donatılır sanıyordum o şirin bahçeleri ve keyifli yaz akşamlarından kalma olmalıydı tüm geceler. Şimdi sana ne desem boş en sevdiğim, demek ki bir bir yok oluyormuş o lila rengi tatlı hayaller. Deniz kokusu saçlar kokmaz, ağaç yeşili gözler bakmaz oluyormuş, silinip gidiveriyormuş tüm güzel sesler.. En s...
Devamı

MİNİĞİM

Bir kadeh şarap, mumlar, kitaplar, boş kağıtsız ve bir kurşun kalemsiz geçmedi hayat. Her düştüğünde yazarak ağlayarak ve umut ederek ayağa kalkan can şimdi bir başka canı barındırıyor içinde. Nasıl uzunca bir süre içsel yakınmalarından bahsettiyse kalemin, bundan sonra da uzunca bir süre o minicik, neye benzeyeceği nasıl bir ruhu olacağını hayal bile edemediğin minik yaratığının sende bıraktığı izlerden, ondan öğrendiklerinden bahsedeceksin.  ......Korktuğunu biliyorum ama korkma. O senin yanına geliyor, hayatına geliyor. Hani sana 'sevmek mi sevilmek mi?' diye sorduklarında hep 'sevmek' derdin ya,işte o sonsuza dek hiçbir karşılık beklemeden, fütursuzca, canın pahasına seveceğin miniğin geliyor. Korkma.Çoğu zaman sızısından avuçlarının içine sığdıramadığın minik yüreğini sonsuz bir kocamanlığa dönüştürecek, öğretecek, eğitecek, unutturacak, affettirecek, seni dünyanın en güçlü kadını yapacak miniğin içinde umutla büyüyor. Gerçekte kim olduğunu arayarak anlarını,zamanı...
Devamı