KORKAK YOLCU

Neden ve ne zamandan beri böyle korku doluyum bilmiyorum.Bunu kendime itiraf etmem çok uzun zamanımı aldı ama artık kendimden kaçamıyorum.
eskiden herşey çok farklıydı.yani ben küçükken, yada, ergen iken.
Bir cesaret bir korkusuzluk, nasıl anlatsam, bilirsiniz ya; önünüzde dağlar duramaz duygusu, hayat benim ne istersem onu yapar nasıl istersem öyle yaparım cümleleri...
O halleri mi o kadar özlüyorum ki. O kadar kızıyorum ki bu ıssızlığıma, sığlığıma.
O kadar kızıyorum ki hissisliğime, tepkisizliğime, hayalsizliğime.
Ne oldu bana ne zaman oldu yada, bilmiyorum.Ara tara bulamıyorum.Bazen də aramıyorum çünkü zaman zaman korkutuyor ruhumun derinlerde bulacağım enkaz. O enkazın altına baktığımda neler göreceğimden o kadar korkuyorum ki. Sonra da sürekli yerinde sayma,ilerleyememe durumu vuku buluyor.
Kış uykusuna yatmış ve uyanmayı bekleyen kocaman yeşil bir dev gibi hissediyorum kendimi.
Çok özledim, korkusuz, sanki hep kulaklarımda en sevdiğim melodiler çalıyormuşçasına yaşamayı bu hayatı.hayatımı.

Ah bir bulsam şu ruhumu öldüreni. Her kim, her ne yada hangi zamanda öldüyse ruhum? Onu bulup hayata döndürmem lazım.
Zombi ruh.
eğlenceli olucak....

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

EN SEVDİĞİNİ ACITIRMIŞ İNSAN

MİNİĞİM